Merhabalar efendim.
Tıbb-ı Nebevi Merkezimizde kaleme aldığımız bu ilk yazımıza, bir selâm ile başlayalım istedik. O selâm ki Arapça “silm” kökünden türemiş olup “barış, sulh, esenlik” anlamına gelmekte ve yine İslâm kelimesi de aynı kelime kökünden türemektedir. Dolayısıyla, her Müslüman, sözlerine selâm ile başlar ve yine selâm ile son verir. Duadır çünkü selâm ve bir Müslümanın bir diğer Müslümana ettiği dua, pek yücedir Rabbimizin katında. Bu sebepledir ki selâm vermek sünnet, verilen selâmı almak ise farz olarak ifade edilmiştir. Öyle ki yüce Rabbimiz, Kur’an-ı Kerim’deki birçok ayet-i kerimede, biz Müslümanlara selâm vermiş ve selâm vermemizi öğütlemiştir.
“Size bir selâm verildiği zaman, ondan daha güzeliyle veya aynı selâmla karşılık verin. Şüphesiz Allah, her şeyin hesabını gereği gibi yapandır.” (Nisâ Sûresi, 86. Ayet)
“Ey iman edenler! Kendi evlerinizden başka evlere, geldiğinizi hissettirip (izin alıp) ev sahiplerine selâm vermeden girmeyin. Bu davranış sizin için daha hayırlıdır. Düşünüp anlayasınız diye size böyle öğüt veriliyor.” (Nur Sûresi, 27. Ayet)
“Şüphesiz Allah ve melekleri Peygamber’e salât ediyorlar. Ey iman edenler! Siz de ona salât edin, selâm edin.” (Ahzâb Sûresi, 56. Ayet)
Yine Peygamber Efendimiz (s.a.v) de birçok hadis-i şeriflerinde, selâm alıp vermenin, Müslümanlar için ne derece önemli olduğunu anlatmış ve çağlar ötesinden bütün bir insanlığa, huzur reçetesi olarak selamlaşmayı tavsiye etmiştir.
Bir adam, Resulullah’a (s.a.v): “İslâm’ın hangi özelliği daha hayırlıdır?” diye sordu. Resul-i Ekrem Efendimiz, cevaben; “Yemek yedirmen, tanıdığın ve tanımadığın herkese selâm vermendir” buyurdu.
Ebu Hureyre’den (r.a) rivayet edildiğine göre, Resulullah (s.a.v) şöyle buyurdu: “Siz, iman etmedikçe cennete giremezsiniz; birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olmazsınız. Yaptığınız zaman birbirinizi seveceğiniz bir şey söyleyeyim mi? Aranızda selâmı yayınız.”
Ebû Ümâme’den (r.a) rivayet edildiğine göre, Resulullah (s.a.v) şöyle buyurdu: “İnsanların Allah katında en makbulü ve O’na en yakın olanı, önce selâm verendir.”
O halde, bir kez daha, aşk ile…
Hakkı Hak bilip Hakka tabi olanlara, batılı batıl bilip batıldan uzaklaşanlara selâm olsun. Selâm olsun; dilindeki kelime-i şehadetin manasını gönlünde yaşayıp yaşantısına aktaranlara ve selam olsun Allah’tan gayrısına kul olmayıp Allah’a ve O’nun yüce Resulüne biat ederek sırat-ı müstakim üzere olanlara. Selâm olsun; yeryüzüne Hakkın nizamını hâkim kılmak için cehd edip gecesini gündüzüne katanlara. Selâm olsun ümmete, mazlumlara, yetimlere, gariplere sahip çıkanlara. Selâm olsun Mekke’ye, Medine’ye, Kudüs’e ve Şam’a. İstanbul’a selâm olsun. Selam olsun Filistin’e, Bağdat’a, Bosna’ya, Patani’ye, Çeçenya’ya. Yeryüzüne selâm olsun. Selâm olsun zalime karşı çetin, mazluma karşı serin olanlara. Muhammedî bir duruşla, Hüseynî kıyamlara durup “Allahu Ekber” sedasıyla, kâinata Hakkı haykıranlara. Selâm olsun inananlara ve korkusuzca, inandığı gibi yaşayanlara. Kendisine teklif edilen dünyanın aldatıcı güzellikleri karşısında, Allah’a ve Resulüne karşı duyduğu aşk ve bağlılıkla, “Bana Rabbim yeter. O ne güzel vekildir” diyebilen yiğitlere selâm olsun. Selâm olsun her halinde adaleti gözetenlere, liyakate değer verenlere. Paraya, şehvete ve dünyevi menfaatlere tapmayanlara, az bir menfaat karşılığında Cenneti satmayanlara selâm olsun. Selâm olsun; yeryüzündeki bütün canlıları aziz bilip nesnelerin dahi Allah’tan bir ruh taşıdıklarının ve dolayısıyla canlı olduklarının farkında olanlara. Selâm olsun eşlerini ve çocuklarını göz aydınlığı bilip onlara Allah’ın bir kutsal emaneti olarak davrananlara. Yetim hakkı yemeyip harama el uzatmayanlara. Ve selâm olsun Allah’a verdikleri sözde durup, ahde sadık kalanlara…
